هپاتیت D چیست؟
هپاتیت D (HDV) یک عفونت ویروسی است که تنها در افرادی که قبلاً به هپاتیت B (HBV) مبتلا شده‌اند، ایجاد می‌شود. این ویروس به ویروس هپاتیت B وابسته است و بدون آن نمی‌تواند عفونت ایجاد کند.
انواع هپاتیت D
عفونت همزمان (Coinfection): وقتی فرد همزمان به هپاتیت B و D مبتلا می‌شود. این نوع عفونت معمولاً مشکلات کوتاه‌مدت جدی را به دنبال دارد، اما به‌طور کلی عفونت‌های دائمی ایجاد نمی‌کند.
عفونت فوق‌العاده (Superinfection): این زمانی اتفاق می‌افتد که فرد قبلاً به هپاتیت B مبتلا شده و بعد به هپاتیت D مبتلا می‌شود. این نوع عفونت می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری، از جمله آسیب‌های کبدی بلندمدت، شود.
علائم
علائم هپاتیت D معمولاً 3 تا 7 هفته پس از عفونت ظاهر می‌شود و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
-ادرار تیره یا مدفوع رنگ‌پریده
-خستگی
-تب
-درد مفاصل
-کاهش اشتها
-حالت تهوع و استفراغ
-زردی (زردی پوست و چشم‌ها)
نحوه انتقال
هپاتیت D از طریق تماس با خون یا مایعات بدن فرد مبتلا منتقل می‌شود، از جمله:
-رابطه جنسی با فرد آلوده
-به اشتراک‌گذاری سوزن‌ها و تجهیزات تزریق
-انتقال از مادر به کودک در هنگام زایمان (نادر)
-تماس با خون فرد مبتلا
-هپاتیت D از طریق غذای آلوده یا آب، تماس غیرجنسی و اقدامات معمول روزانه منتقل نمی‌شود.
پیشگیری
گرچه واکسن خاصی برای هپاتیت D وجود ندارد، دریافت واکسن هپاتیت B می‌تواند از هپاتیت D نیز پیشگیری کند.
تشخیص و درمان
تنها راه تشخیص هپاتیت D انجام آزمایش خون است. درمان شامل داروهایی مانند اینترفرون است که به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند. در موارد شدید کبد، ممکن است نیاز به پیوند کبد وجود داشته باشد.
عوارض
عفونت هپاتیت D می‌تواند به عوارض جدی‌تری مانند سیروز و نارسایی کبدی منجر شود.
نتیجه‌گیری
اگر شما علائمی از هپاتیت D را مشاهده کردید یا در معرض خطر قرار داشتید، حتماً با پزشک مشورت کنید و آزمایش‌های لازم را انجام دهید. 

دکتر «ندا فرهنگیان» متخصص داخلی بیمارستان امام خمینی(ره)